GÜZ VE BU MEVSİM ŞİİRİM
GÜZ
Direk camdan izliyorum
Yaprakların uçuşunu
Öylesine zarif bir güzellik ki
Şu his
Güzümü andırıyor
BU MEVSİM
Ruhum dökülüyor her sokağa yaprak yaprak
Tam bir Ankara sokağında
Sonbahar geldi çattı sanki
Mutlulukla hüzün karışık ama
Bir arada bu mevsimde
Belki bir yağmur altında
El ele dolaşırız
Kurumuş dallar arasında
Farklı bakıyor ağaçlar
Hem son hem de başlangıç gibi
Rüzgarlar dolduruyor ciğerlerimi
Kuşlar yuvasına çekiliyor
Başlıyor dünya kendini hissetmeye