YAZILARIM

İHTİMALİ SANRI Zaman akıp gidiyor ama iyi yöne mi, kötüye mi yoksa bilinmeze mi belli değil ve bizi bu belirsizlik yoruyor. Peki her şeyin olası ihtimali vardır değil mi? Olasılıklara bağlı yaşadığımız, her bir günümüzü eksilttiğimiz dünyada nereden geldiğimiz belli fakat nereye gidiyoruz? Bu belirsiz durum, içinde yaşadığımız sıradan veya şaşaalı hayatımızın klasik bir kabullenmesidir her gün bizim için. Bu göreceli olasılıklardan hangisi bizim için doğrusu? Dengesiz ruh halimize büründüren mi, dengeye uyum sağlama ihtimali olan yaşam mı? Hangisi doğru ki? Hangisi mutlu eder? Birinde kendi ruh halimizi sürerken diğerinde bambaşka birisi oluveririz. İki ihtimal de yanlışsa, böyle bir ihtimal hiç mi yok? Gelecek kesin mi ya da göreceli mi? Her şeyi, olasılıkların noktası virgülüne göre seçilmiş olanını; Biz başrol olarak mı yaşıyoruz istemeden? Hayat mı belirliyor bizleri? Yaşamdaki olasılıkları değerlendirerek, olası yolları kullanarak başrolümüzün senaryosunda değişiklikler mi yaratıy

  TEOREM Tekdüze yaşam Biraz ben, biraz sen Çokça renkli bir bahçe Açıp açıp solan çiçekler Ne yaptığını bilmezler, tıpkı ben   Kaçmaya çalıştıkça Yaklaşırsın her adımınla Çiçek dolu o yolda Kaybolursun adım adım Ne yaptığını bilmezsin, tıpkı sen   Hızlı hızlı koşarken Boşluğa sürüklenirken Bahçe hala çiçekliyken Sen de varken Ben, beni bulurken Yani bendeki seni hissederken Bahçede var mıyım sahiden? Geldim, artık ben varım Karanlık gecendeki yalnızlığında Gökyüzündeki siyahın kendisiyim Ruhumdaki kelebek hislerime sarıl Lambalardaki ışık gibi sar ruhumu Artık ben varım ama söz ver bana Bahçede kaybolurum diye Çiçekler doldur kalbine olur mu?

  MUMDAKİ GECE Bir mum söndürürüm Diyarım renklenir Siyahlıklar alıverir Gökyüzünü aniden Mum yakılır yeniden Sonra bir daha başlar Bütün mevsimler Ve çiçekler açmaya başlar, yeniden Aşk alır sahiden bedenleri Sarılır kalpler, ruhlar Ve gece ile ay Kavuşur gökyüzünde Tıpkı sen ve ben gibi Mumdan bir gece yakar mısın bana? Gözlerindeki aşk ışığında Gecem aydınlıkla buluşsun Ruhundaki yansımamda bulayım kendimi Burası neresi dersen eğer bana Söylerim sana  Burası, mumdaki gece Bir ruhun, kayboluşundaki çöküşün öyküsü diye

ANSIZIN Ben gözlerimin içindeki Karanlığın içinde gördüm Kendimi, yansımamı Zihinsel sanrıları Düşünsel sanrıları Kaybettim bu gece Aklım benimle değil Bu gece çıkagelirsin ruhuma  Ansızın bir ışık aydınlanır kalbimin odacıklarında Sadece sen varsın Ve maalesef gözlerin Gözlerin var yanımda Yanıbaşımdayken öylesine bakma Gülme bana Aşık olurum sonra  

BİR MELODİ  Bir ağaç gibi sardın kalbimi Bense doğadaki bir kelebeğim Yaşamak isterim seninle her mevsim Ama bilmem ki sadece yaşarım tek mevsim Sen ise kavuşursun gitgide gökyüzüne Adım adım ilerlersin bulutlara Ben uçarak ilerlerim Hızlı olur ama  Hızlı tükenirim Ağaç olmak isterim Ama bilemem nasıldır Biraz da küstahımdır Empati yapmam hiç Bir melodi alır beni Seninleyken ruhumu Götürür köklerine Buluşuruz, yeşilliklerinde Koruyamam seni ama Bu his bile bir başka Sen köklerine tutunurken Ben uçarım Ve kavuşuruz dallarında Sanki hiç yok olmayacakmış gibi Kayıbım ben Gel bul beni Her şeyden kaçarken Sana koşarak geleyim

RENK Gökyüzündeki rengarenk  Ve bir o kadar kapkaranlık bulutlar Nasıl böyle sana benzerler Böylesine güzel ve anlamlı bakarlar Koşmak istiyorum Gökyüzünde kaybolmak Bulutlarda bulut olup Dünyayı kaplamak istiyorum Bir de sana sarılmak Sana sarılmak istiyorum Bir mutluluk, kavuşalım Son kezmiş gibi bakışalım Gökyüzünde buluşalım Çokça, unutamayacağımız kadar Sarılalım, bakışalım, kavuşalım Gökyüzüm ol Sarıl bana Bense o renk veren, anlam katan sana Küçük bulut olayım, kaybolayım sende Olmaz mı?

  BİTECEĞİZ Sen ki, odamı aydınlatan Tek ışıksın Mutlu et beni biraz Ama biliyorum Biliyorum, biz de bir gün Biteceğiz tıpkı güzel olan Çiçeklerin solması, ağaçların kuruması Ve de mevsimlerin bitmesi gibi En azından mutlu yaşayalım Bu mevsimi, ne dersin?